Barbara Żuchlewska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(Utworzono nową stronę "{{Ludzie sportu infobox |nazwa = Barbara Żuchlewska |grafika = plik1.jpeg |podpis grafiki = |Imię i Nazwisko = ...") |
(→Działalność trenerska) |
||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Ludzie sportu infobox | {{Ludzie sportu infobox | ||
|nazwa = Barbara Żuchlewska | |nazwa = Barbara Żuchlewska | ||
| − | |grafika = | + | |grafika = Zuchlewska.jpg |
|podpis grafiki = | |podpis grafiki = | ||
|Imię i Nazwisko = Barbara Żuchlewska | |Imię i Nazwisko = Barbara Żuchlewska | ||
|Data i miejsce urodzenia = 1954, Olsztyn | |Data i miejsce urodzenia = 1954, Olsztyn | ||
|Data śmierci = 16 lipca 1994 | |Data śmierci = 16 lipca 1994 | ||
| − | |Dyscyplina = | + | |Dyscyplina = koszykówka |
|Największy sukces = | |Największy sukces = | ||
}} | }} | ||
| − | '''Barbara Żuchlewska''' (ur. w | + | '''Barbara Żuchlewska''' (ur. w 1954 r. w [[Olsztyn|Olsztynie]], zm. 16 lipca 1994 r.) – zawodniczka, a później trenerka oddana koszykówce. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| + | ==Działalność trenerska== | ||
| + | Była uwielbiana przez młodzież, toteż jej śmierć w wieku 40 lat była dla wszystkich ogromnym wstrząsem. | ||
| + | Zaczynała karierę w Łączności Olsztyn. Ze Stomilem związała się w końcu lat 70. Po ukończeniu Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku powróciła do rodzinnego Olsztyna i rozpoczęła pracę szkoleniową w klubie [[OKS Stomil Olsztyn|OKS-OZOS]]. | ||
| − | + | Przeszła wszystkie szczeble pracy trenerskiej. Nie zostawiła klubu w najbardziej dramatycznych chwilach. Nie załamała rąk, gdy zespół spadł z II ligi. Dzięki jej zaangażowaniu i nieprzeciętnym zdolnościom interpersonalnym drużyna w pięknym stylu wróciła do rozgrywek na szczeblu centralnym (II liga). | |
| − | + | ||
| − | + | Choroba odsunęła ją na pewien czas od aktywności zawodowej, ale gdy stan jej zdrowia poprawił się, znów rzuciła się w wir pracy. Szukała talentów, na sali gimnastycznej spędzała wiele godzin, poświęcając dodatkowo czas na zajęcia indywidualne z zawodniczkami. Praca dawała jej satysfakcję i pozwalała zapomnieć o chorobie. Nikt nie przypuszczał, że odejdzie tak szybko. W pamięci ludzi sportu pozostał jej entuzjazm, optymizm i pracowitość. | |
| − | Przeszła wszystkie szczeble pracy trenerskiej. Nie zostawiła klubu w najbardziej dramatycznych chwilach. Nie załamała rąk, gdy zespół spadł z II ligi. Dzięki jej zaangażowaniu i | + | [[Kategoria:Sport|Żuchlewska, Barbara]] [[Kategoria:Trenerzy|Żuchlewska, Barbara]] [[Kategoria: Olsztyn|Żuchlewska, Barbara]][[Kategoria: 1945-1989|Żuchlewska, Barbara]][[Kategoria: 1990-|Żuchlewska, Barbara]] |
| − | Praca dawała | ||
| − | [[Kategoria:Sport|Żuchlewska, Barbara]] [[Kategoria:Trenerzy|Żuchlewska, Barbara]] [[Kategoria: | ||
Aktualna wersja na dzień 10:57, 2 lut 2015
| Barbara Żuchlewska | |
| | |
| |
| Imię i nazwisko | Barbara Żuchlewska |
| Data i miejsce urodzenia | 1954, Olsztyn |
| Data śmierci | 16 lipca 1994 |
| Dyscyplina | koszykówka |
Barbara Żuchlewska (ur. w 1954 r. w Olsztynie, zm. 16 lipca 1994 r.) – zawodniczka, a później trenerka oddana koszykówce.
Działalność trenerska
Była uwielbiana przez młodzież, toteż jej śmierć w wieku 40 lat była dla wszystkich ogromnym wstrząsem. Zaczynała karierę w Łączności Olsztyn. Ze Stomilem związała się w końcu lat 70. Po ukończeniu Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku powróciła do rodzinnego Olsztyna i rozpoczęła pracę szkoleniową w klubie OKS-OZOS.
Przeszła wszystkie szczeble pracy trenerskiej. Nie zostawiła klubu w najbardziej dramatycznych chwilach. Nie załamała rąk, gdy zespół spadł z II ligi. Dzięki jej zaangażowaniu i nieprzeciętnym zdolnościom interpersonalnym drużyna w pięknym stylu wróciła do rozgrywek na szczeblu centralnym (II liga).
Choroba odsunęła ją na pewien czas od aktywności zawodowej, ale gdy stan jej zdrowia poprawił się, znów rzuciła się w wir pracy. Szukała talentów, na sali gimnastycznej spędzała wiele godzin, poświęcając dodatkowo czas na zajęcia indywidualne z zawodniczkami. Praca dawała jej satysfakcję i pozwalała zapomnieć o chorobie. Nikt nie przypuszczał, że odejdzie tak szybko. W pamięci ludzi sportu pozostał jej entuzjazm, optymizm i pracowitość.
