Alfons Miedzianowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Bibliografia) |
|||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|opis grafiki = | |opis grafiki = | ||
|podpis = | |podpis = | ||
| − | |data urodzenia = 7 stycznia | + | |data urodzenia = 7 stycznia 1912 r. |
|miejsce urodzenia = Grudziądz | |miejsce urodzenia = Grudziądz | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
| − | |data śmierci = 27 maja | + | |data śmierci = 27 maja 1992 r. |
|miejsce śmierci = Olsztyn | |miejsce śmierci = Olsztyn | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | '''Alfons Miedzianowski''' (ur. 7 stycznia | + | '''Alfons Miedzianowski''' (ur. 7 stycznia 1912 r. w Grudziądzu, zm. 26 maja 1992 r.) – lekarz, specjalista II st. chorób wewnętrznych, ftyzjatrii i reumatologii. Przewodniczący oddziału [[Olsztyn|olsztyńskiego]] PTL oraz TIP. |
<br/> <br/> | <br/> <br/> | ||
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
Syn Jana i Julianny z d. Schultz. | Syn Jana i Julianny z d. Schultz. | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1930 r. po ukończeniu Gimnazjum Klasycznego w Grudziądzu. Studiował na Wydziale Lekarskim UP w latach | + | Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1930 r. po ukończeniu Gimnazjum Klasycznego w Grudziądzu. Studiował na Wydziale Lekarskim UP w latach 1930–1936. Dyplom lekarza otrzymał 1 lipca 1938r. |
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | Od piątego roku studiów pracował w Zakładzie Anatomii Patologicznej UP jako młodszy asystent, a także w Katedrze Chirurgii Szczękowej. Od 27 września 1936 | + | Od piątego roku studiów pracował w Zakładzie Anatomii Patologicznej UP jako młodszy asystent, a także w Katedrze Chirurgii Szczękowej. Od 27 września 1936 do 26 marca 1937 r. powołany do Centrum Wyszkolenia Sanitarnego Szkoły Podchorążych Rezerwy w Warszawie. Po jej ukończeniu otrzymał przydział do 4 pułku lotniczego w Toruniu. Od 1 stycznia 1938 r. odbywał staż w Szpitalu Miejskim w Toruniu i Szpitalu Miejskim w Bydgoszczy. |
| + | |||
| + | Pod koniec sierpnia 1939 r. został zmobilizowany jako lekarz 4 pułku lotniczego w Toruniu i w tym charakterze uczestniczył w kampanii wrześniowej. Był internowany na Węgrzech w Kisbodak Tabor, sprawując opiekę lekarską nad 2500 żołnierzy. Wiosną 1940 r. przedostał się do Aten, a następnie do Libanu, gdzie wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Pracował w tejże jako lekarz w Syrii, Palestynie i Tobruku. Brał udział w bitwie pod El-Ghazala, gdzie 10 lutego 1942 r. został ranny. Ewakuowany do szpitala w Aleksandrii zakończył czynną służbę wojskową. | ||
Po powrocie do zdrowia pracował na Bliskim Wschodzie w Polskim Szpitalu nr 1, w 22 Indyjskim Ogólnym Szpitalu Wojennym i w 8 Polskim Szpitalu Wojennym. Wrócił do Polski 27 sierpnia 1947 r. Od 15 grudnia 1947 do 31 lipca 1952 r. pracował w Szpitalu w Wyrzysku. Następnie przeniósł się do [[Olsztyn|Olsztyna]] i objął ordynaturę na oddziale wewnętrznym [[Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie|Szpitalu Wojewódzkim]]. | Po powrocie do zdrowia pracował na Bliskim Wschodzie w Polskim Szpitalu nr 1, w 22 Indyjskim Ogólnym Szpitalu Wojennym i w 8 Polskim Szpitalu Wojennym. Wrócił do Polski 27 sierpnia 1947 r. Od 15 grudnia 1947 do 31 lipca 1952 r. pracował w Szpitalu w Wyrzysku. Następnie przeniósł się do [[Olsztyn|Olsztyna]] i objął ordynaturę na oddziale wewnętrznym [[Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie|Szpitalu Wojewódzkim]]. | ||
| Linia 35: | Linia 37: | ||
Był przewodniczącym Oddziału Olsztyńskiego PTL oraz TIP. | Był przewodniczącym Oddziału Olsztyńskiego PTL oraz TIP. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | [[Kategoria: Zdrowie|Miedzianowski, Alfons]][[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Miedzianowski, Alfons]][[Kategoria: Olsztyn|Miedzianowski, Alfons]][[Kategoria: | + | ===Odznaczenia=== |
| + | Otrzymał następujące odznaczenia | ||
| + | *odznaczenie za obronę Tobruku | ||
| + | *Gwiazda Afryki | ||
| + | *Złoty Krzyż Zasługi | ||
| + | *Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski | ||
| + | |||
| + | == Bibliografia == | ||
| + | Bednarski Z., "Rocznik Medyczny", tom V, vol. I, s. 106, Olsztyn 1997.<br/> | ||
| + | |||
| + | [[Kategoria: Zdrowie|Miedzianowski, Alfons]][[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Miedzianowski, Alfons]][[Kategoria: Olsztyn|Miedzianowski, Alfons]][[Kategoria: 1919-1944|Miedzianowski, Alfons]][[Kategoria: 1945-1989|Miedzianowski, Alfons]] | ||
Aktualna wersja na dzień 21:43, 4 lut 2015
| Alfons Miedzianowski | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1912 r. Grudziądz |
| Data i miejsce śmierci | 27 maja 1992 r. Olsztyn |
| Miejsce spoczynku | cmentarz komunalny w Olsztynie |
| Zawód | lekarz |
Alfons Miedzianowski (ur. 7 stycznia 1912 r. w Grudziądzu, zm. 26 maja 1992 r.) – lekarz, specjalista II st. chorób wewnętrznych, ftyzjatrii i reumatologii. Przewodniczący oddziału olsztyńskiego PTL oraz TIP.
Życiorys
Syn Jana i Julianny z d. Schultz.
Szkoła i wykształcenie
Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1930 r. po ukończeniu Gimnazjum Klasycznego w Grudziądzu. Studiował na Wydziale Lekarskim UP w latach 1930–1936. Dyplom lekarza otrzymał 1 lipca 1938r.
Praca
Od piątego roku studiów pracował w Zakładzie Anatomii Patologicznej UP jako młodszy asystent, a także w Katedrze Chirurgii Szczękowej. Od 27 września 1936 do 26 marca 1937 r. powołany do Centrum Wyszkolenia Sanitarnego Szkoły Podchorążych Rezerwy w Warszawie. Po jej ukończeniu otrzymał przydział do 4 pułku lotniczego w Toruniu. Od 1 stycznia 1938 r. odbywał staż w Szpitalu Miejskim w Toruniu i Szpitalu Miejskim w Bydgoszczy.
Pod koniec sierpnia 1939 r. został zmobilizowany jako lekarz 4 pułku lotniczego w Toruniu i w tym charakterze uczestniczył w kampanii wrześniowej. Był internowany na Węgrzech w Kisbodak Tabor, sprawując opiekę lekarską nad 2500 żołnierzy. Wiosną 1940 r. przedostał się do Aten, a następnie do Libanu, gdzie wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Pracował w tejże jako lekarz w Syrii, Palestynie i Tobruku. Brał udział w bitwie pod El-Ghazala, gdzie 10 lutego 1942 r. został ranny. Ewakuowany do szpitala w Aleksandrii zakończył czynną służbę wojskową.
Po powrocie do zdrowia pracował na Bliskim Wschodzie w Polskim Szpitalu nr 1, w 22 Indyjskim Ogólnym Szpitalu Wojennym i w 8 Polskim Szpitalu Wojennym. Wrócił do Polski 27 sierpnia 1947 r. Od 15 grudnia 1947 do 31 lipca 1952 r. pracował w Szpitalu w Wyrzysku. Następnie przeniósł się do Olsztyna i objął ordynaturę na oddziale wewnętrznym Szpitalu Wojewódzkim.
Na emeryturę przeszedł w roku 1968, jednakże do roku 1988 nadal pracował jako kierownik Poradni Chorób Wewnętrznych i Pracowni Elektrokardiograficznej w Przychodni WSZ. Był specjalistą II st. chorób wewnętrznych, ftyzjatrii i reumatologii.
Był przewodniczącym Oddziału Olsztyńskiego PTL oraz TIP.
Odznaczenia
Otrzymał następujące odznaczenia
- odznaczenie za obronę Tobruku
- Gwiazda Afryki
- Złoty Krzyż Zasługi
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Bibliografia
Bednarski Z., "Rocznik Medyczny", tom V, vol. I, s. 106, Olsztyn 1997.
