Arnold Venrade: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "[[Kategoria: Osoba" na "[[Kategoria:Osoby") |
|||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
=== Działąlność=== | === Działąlność=== | ||
| − | Był sekretarzem biskupa warmińskiego [[Jan Abezier| Jana III Abeziera]], a następnie sekretarzem jego następcy [[Franciszek Kuhschmalz|Franciszka Kuhschmalza]]. W kolejnych latach pełnił funkcję kanonika i dziekana [[Dobre Miasto|dobromiejskiego]], proboszcza w [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]], kanonika warmińskiego oraz kantora i oficjała. | + | Był sekretarzem biskupa warmińskiego [[Jan Abezier|Jana III Abeziera]], a następnie sekretarzem jego następcy [[Franciszek Kuhschmalz|Franciszka Kuhschmalza]]. W kolejnych latach pełnił funkcję kanonika i dziekana [[Dobre Miasto|dobromiejskiego]], proboszcza w [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]], kanonika warmińskiego oraz kantora i oficjała. |
W chwili wybuchu w Prusach powstania antykrzyżackiego Venrade stanął w obronie [[Zakon krzyżacki|zakonu]]. W kwietniu 1455 roku w [[Pieniężno|Pieniężnie]] został wzięty do niewoli i uwięziony w Lidzbarku, skąd udało mu się zbiec. | W chwili wybuchu w Prusach powstania antykrzyżackiego Venrade stanął w obronie [[Zakon krzyżacki|zakonu]]. W kwietniu 1455 roku w [[Pieniężno|Pieniężnie]] został wzięty do niewoli i uwięziony w Lidzbarku, skąd udało mu się zbiec. | ||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
W 1457 roku, po śmierci ówczesnego biskupa Kuhschmalza, został wybrany przez kilku kanoników nowym biskupem warmińskim. Jednak papież Kalikst III nominował na to stanowisko [[Eneasz Sylwiusz Piccolomini|Eneasza Piccolominiego]], od 1458 roku papież Piusa II. Kolejna nominacja biskupia trafiła w tym momencie w ręce [[Paweł Legendorf|Pawła Legendorfa]]. Venrade nawiązał z nim współpracę, a w testamencie przekazał mu cały swój majątek. | W 1457 roku, po śmierci ówczesnego biskupa Kuhschmalza, został wybrany przez kilku kanoników nowym biskupem warmińskim. Jednak papież Kalikst III nominował na to stanowisko [[Eneasz Sylwiusz Piccolomini|Eneasza Piccolominiego]], od 1458 roku papież Piusa II. Kolejna nominacja biskupia trafiła w tym momencie w ręce [[Paweł Legendorf|Pawła Legendorfa]]. Venrade nawiązał z nim współpracę, a w testamencie przekazał mu cały swój majątek. | ||
| − | W latach | + | W latach 1455–1456 Venrade przekazał znaczące sumy na odbudowę [[lkwim: Bazylika Archikatedralna pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku|katedry we Fromborku]]. Zasłynął jako wybitny znawca prawa i bibliofil. W jego zbiorach znajdował się między innymi jeden tekst Petrarki. |
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | Oracki Tadeusz,''Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku, t. II, Olsztyn 1988.<br/> | + | Oracki Tadeusz,''Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku'', t. II, Olsztyn 1988.<br/> |
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Osoby|Venrade, Arnold]] [[Kategoria: 1401-1500|Venrade, Arnold]][[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Vanrede, Arnold]] [[Kategoria: Wielkie postaci Warmii i Mazur|Vanrede, Arnold]] [[Kategoria: Frombork (gmina miejsko-wiejska)|Vanrede, Arnold]]<br/> |
Aktualna wersja na dzień 21:01, 17 mar 2015
| Arnold Coster de Venrade | |
| | |
| Data i miejsce śmierci | po 1461 r. Frombork |
| Stanowisko | kanonik warmiński, prawnik, humanista |
Arnold Coster de Venrade (zm. po 1461 r. we Fromborku) – kanonik warmiński, prawnik, humanista, bibliofil.
Życiorys
Pochodził z Holandii z miasta Vendrai. Na Warmię przybył jako młody kleryk z diecezji leodyjskiej.
Działąlność
Był sekretarzem biskupa warmińskiego Jana III Abeziera, a następnie sekretarzem jego następcy Franciszka Kuhschmalza. W kolejnych latach pełnił funkcję kanonika i dziekana dobromiejskiego, proboszcza w Lidzbarku Warmińskim, kanonika warmińskiego oraz kantora i oficjała.
W chwili wybuchu w Prusach powstania antykrzyżackiego Venrade stanął w obronie zakonu. W kwietniu 1455 roku w Pieniężnie został wzięty do niewoli i uwięziony w Lidzbarku, skąd udało mu się zbiec.
W 1457 roku, po śmierci ówczesnego biskupa Kuhschmalza, został wybrany przez kilku kanoników nowym biskupem warmińskim. Jednak papież Kalikst III nominował na to stanowisko Eneasza Piccolominiego, od 1458 roku papież Piusa II. Kolejna nominacja biskupia trafiła w tym momencie w ręce Pawła Legendorfa. Venrade nawiązał z nim współpracę, a w testamencie przekazał mu cały swój majątek.
W latach 1455–1456 Venrade przekazał znaczące sumy na odbudowę katedry we Fromborku. Zasłynął jako wybitny znawca prawa i bibliofil. W jego zbiorach znajdował się między innymi jeden tekst Petrarki.
Bibliografia
Oracki Tadeusz,Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku, t. II, Olsztyn 1988.
