Łyna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Zabytki:)
 
(Nie pokazano 25 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
 
 
{{Wieś infobox
 
{{Wieś infobox
 
  |nazwa                = Łyna
 
  |nazwa                = Łyna
Linia 7: Linia 5:
 
  |herb artykuł          =
 
  |herb artykuł          =
 
  |dopełniacz wsi        = Łyny   
 
  |dopełniacz wsi        = Łyny   
  |zdjęcie              = [[File:Łyna1.jpg|200pxthumb|Łyna, źródło:www.nidzica-um.bil-wm.pl,12.09.2013.]]
+
  |zdjęcie              = lynak.jpg  
  |opis zdjęcia          = Łyna   
+
  |opis zdjęcia          = Kościół w Łynie<br>Fot.: © Mieczysław Wieliczko
  |rodzaj miejscowości  = wieś
+
  |rodzaj miejscowości  = wieś sołecka
  |województwo          = warmińsko - mazurskie  
+
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
 
  |powiat                = nidzicki
 
  |powiat                = nidzicki
 
  |gmina                = Nidzica
 
  |gmina                = Nidzica
Linia 16: Linia 14:
 
  |sołectwo              = Łyna
 
  |sołectwo              = Łyna
 
  |wysokość              =
 
  |wysokość              =
  |liczba ludności      = Pole-obowiązkowe
+
  |liczba ludności      = 247
  |rok                  = Pole-obowiązkowe
+
  |rok                  = 2009
 
  |strefa numeracyjna    = (+48) 89
 
  |strefa numeracyjna    = (+48) 89
 
  |kod pocztowy          = 13 - 100 Nidzica
 
  |kod pocztowy          = 13 - 100 Nidzica
Linia 31: Linia 29:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
<big>'''Łyna'''</big> (Lana, Liny, niem. Lahna , od 1938 r. Allendorf) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa olsztyńskiego.
+
'''Zobacz też [[Rzeka Łyna]]'''
  
 +
'''Łyna''' – (Lana, Liny, niem. Lahna, od 1938 r. Allendorf) – [[wieś sołecka]] w Polsce w [[Województwo warmińsko-mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[Powiat nidzicki |powiecie nidzickim]], w [[Nidzica (gmina miejsko-wiejska)|gminie Nidzica]]. W latach 1975-1998 miejscowość [[Podział administracyjny |administracyjnie]] należała do [[Województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]]. Funkcję sołtysa pełni [[Elżbieta Brodacka]]. <ref>[http://www.nidzica.pl/58,solectwa.html Strona Gminy Nidzica]</ref>
 +
<br/><br/>
 +
== Charakterystyka fizjograficzna ==
 +
W pobliżu wsi mieści się rezerwat przyrody [[Rezerwat Źródła Rzeki Łyny|"Rzeki Łyny"]] - miejsce, w którym wiele płynących strumieni daje początek rzece [[Rzeka Łyna| Łynie]]. Na terenie miejscowości występuje ciągłe cofanie się źródeł rzeki Łyny. Ponadto miejscowość leży na terenie [[Nidzica (gmina miejsko-wiejska)| gminy Nidzica]], przez Obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca Obszar Europy Zachodniej od Obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19 000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne: żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.
 
<br/>
 
<br/>
 +
== Dzieje miejscowości ==
 +
W 1387 r. komtur ostródzki nadał młyn Henrykowi z Reszek. Oprócz młyna Henryk otrzymał 7 łanów, 7 mórg i 150 prętów ziemi na [[prawo chełmińskie| prawie chełmińskim]]. Dokładna data lokacji wsi nie jest znana. 
  
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
+
W 1414 r. istniał we wsi drewniany kościół, który w 1527 r. został przejęty przez protestantów. W 1532 r. książę Albrecht nadał Heinrichowi Landskronowi 12 łanów ziemi na [[prawo magdeburskie |prawie magdeburskim]]. Albrecht zezwolił na połów ryb w [[Jezioro Orłowskie |Jeziorze Orłowskim]]. Następnie 1557 r. książę Albrecht przekazał staroście nidzickiemu Rufowi Kobierzyckiemu i jego bratu Sebastyanowi wieś Łynę o powierzchni 60 [[włóka|włók]]. Bracia otrzymali prawo połowu ryb w [[Jezioro Omulew |Jeziorze Omulew]] i [[Jezioro Czarne |Jeziorze Czarne]] oraz w [[Jeziorko Dłużek |Jeziorku Dłużek]]. W 1565 r. 26 łanów wsi należało do Hansa Kostki.
Osobliwością przyrody jest występowanie tu zjawiska erozji wstecznej na terenie nizinnym. Następuje ciągłe cofanie się źródeł rzeki Łyny. Ponadto miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca obszar Europy Zachodniej od obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19.000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne, tj. żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.
 
  
<br/>
+
W XVI w. miejscowość należała do polskich rodzin szlachecki: Chmielewskich, a po 1644 r. do Krasińskich, Michałowskich, Węgierskich. W 1620 r. sekretarz królewski Stefan Sadorski, w zamian za 20 włók w [[Zagrzewo |Zagrzewie]] i 2401 grzywien, otrzymał 19 włók w Łynie. W I poł. XVII w. w Łynie działały dwa młyny – zbożowy i foluszny. Foluszny spłonął w trakcie potopu szwedzkiego, ale został odbudowany przez sukienników.
  
=== Dzieje miejscowości ===
+
W 1654 r. elektor pruski Fryderyk Wilhelm nadał wieś Christophowi Finck von Finckenstein. W 1680 r. teren wsi zajmował obszar 60 łanów. W latach 1725–1726 w Łynie wybudowano nowy kościół. W 1751 r. Łyna należała do porucznika von der Oelsnitz. W 1782 r. we wsi gospodarowało 8 chłopów, a Oelsnitz miał 26 łanów, zaś hrabia Czapski 18 łanów. W tym samym roku właścicielem młynów był Friedrich Augustin. W 1857 r. właścicielem Łyny był kapitan von Kornatzki, a po nim majątek przeją Adolf Ruben. W tym okresie miejscowość obejmowała powierzchnię 439 ha. We wsi znajdowała się również gorzelnia i wapiennik. W 1818 r. we wsi było 27 domów. W 1890 r., zaś funkcjonowało 40 domów. W 1871 r. we wsi było 283 ewangelików i 24 katolików. W tym okresie w dobrach rycerskich Łyny znajdowały się 342 ha ziemi ornej, w tym we wsi było 10 ha łąk, 36 ha pastwisk, 41 ha lasów i 9 ha nieużytków. W 1866 r. do parafii ewangelickiej należało 1735 Polaków i 124 Niemców. W 1878 r. znajdowało się we wsi: 1910 Polaków i 112 Niemców.
  
Wieś po raz pierwszy wzmiankowana w 1387 r. z okazji nadania przez komtura ostródzkiego młyna Henrykowi z Reszek. Oprócz młyna Henryk otrzymał 7 łanów, 7 morg i 150 prętów ziemi na prawie chełmińskim oraz prawo wolnego połowu ryb w rzece Łynie. Dokładna data lokacji wsi nie jest znana. Nie wyjaśniono także etymologi nazwy miejscowości. W 1414 r. istniał we wsi drewniany kościół, który w 1527 r. został przejęty przez protestantów. W 1532 r. książę Albrecht nadał 12 łanów ziemi na prawie magdeburskim Heinrichowi Landskronowi oraz zezwolił na połów ryb w jeziorze Orłowo . Następnie 1557 r. książę Albrecht przywilejem wydanym w Królewcu nadał staroście nidzickiemu Rufowi Kobierzyckiemu i jego bratu Sebastyanowi wieś Łynę o powierzchni 60 włók. Otrzymali oni prawo połowu ryb w jeziorze Omulew i Czarne oraz w jeziorku Dłużek. W 1565 r. 26 łanów wsi należało do Hansa Kostki. W 1579 r. pojawiają się pierwsze informacje o szkole.
+
Na początku XX w. gminę sołecką Łyna tworzyły dwie osady: Łyna i Allendorf – powstała na gruntach majątku Łyna, lokowanego w 1426 r. Wieś ukształtowała się wzdłuż rzeki Łyny.  
W XVI w. miejscowość należała do polskiej szlachty, kolejno do: Chmielewskich, a po 1644 do Krasińskich, Michałowskich, Wegierskich. W 1620 r. sekretarz królewski Stefan Sadorski za 20 włók w Zagrzewie i 2401 grzywien otrzymał 19 włók w Łynie. W I poł XVII w. w Łynie działały dwa młyny – zbożowy i foluszny. Foluszny spłonął w trakcie potopu szwedzkiego. Został odbudowany przez sukienników na własny koszt. W 1654 r. elektor pruski Fryderyk Wilhelm nadał wieś Christophowi Finck von Finckenstein. W 1680 r. wieś obejmowała obszar 60 łanów . W latach 1725 – 1726 w Łynie wybudowano nowy kościół. W 1751 r. Łyna należała do porucznika von der Oelsnitz. W 1782 r. we wsi gospodarowało 8 chłopów, Oelsnitz miał 26 łanów a hrabia Czapski 18 łanów. W tym samym roku właścicielem młynów był Friedrich Augustin . W 1857 r. właścicielem Łyny był kapitan von Kornatzki. Po nim majątek przeją Adolf Ruben. W tym okresie miejscowość obejmowała powierzchnię 439 ha. We wsi znajdowała się również gorzelnia i wapiennik. W 1818 r. we wsi było 27 domów. Natomiast po regulacji w 1818 - 37 domów. W 1890 r. zaś funkcjonowało 40 domów. W 1871 r. we wsi było 283 ewangelików i 24 katolików. W tym okresie w dobrach rycerskich Łyny znajdowało się 342 ha ziemi ornej, 10 ha łąk, 36 ha pastwisk, 41 ha lasów i 9 ha nieużytków. W 1866 r. w parafii ewangelickiej było 1735 Polaków i 124 Niemców. W 1878 r. znajdowało się we wsi: 1910 Polaków i 112 Niemców.
 
Na początku XX w. gminę sołecką Łyna tworzyły dwie osady: Łyna i Allendorf – powstała na gruntach majątku Łyna, lokowanego w 1426 r. Wieś ukształtowała się wzdłuż Rzeki Łyny.  
 
<br/>
 
  
===Gospodarka===
+
W dniach 23-28 sierpnia 1914 r. toczyła się bitwa między wojskami niemieckimi i rosyjskimi określana jako bitwa pod Frąknowem, Łyną i Orłowem. <ref>http://www.ciekawemazury.pl/opis/3497,Or%C5%82owo+-+cmentarz+poleg%C5%82ych+w+I+wojnie+%C5%9Bwiatowej.htm (Informację o bitwie przekazał Witold Olbryś)</ref>. Położona wysoko wieś Łyna stanowiła dla armii niemieckiej dogodny punkt obronny. Okopy obsadziła 2. i 4. kompania elitarnego 1. Batalionu Strzelców ze Szczytna im. hr. Yorcka. Celny ostrzał trzymał rosyjskie wojska na dystans. Jednak Rosjanie pokonali opór zmuszając obrońców do wycofania się i obsadzenia domów we wsi. W desperackiej obronie zginął dowódca - kapitan Bergemann. Część Niemców zdołała uciec do własnych oddziałów. Na cmentarzu pochowano ofiary bitwy: 54 żołnierzy armi niemieckiej oraz 89 żołnierzy armi rosyjskiej.<ref>http://wikimapia.org/20997448/pl/Cmentarz-Wojenny-1914</ref>
 
 
We wsi znajduje się przystanek autobusowy, tartak, sklep, zakład wielobranżowy i firma budowlana.
 
  
 +
==Gospodarka==
 +
We wsi znajduje się przystanek autobusowy, tartak, sklep, zakład wielobranżowy, firma budowlana, a także siedziba [[Leśnictwo Łyna|leśnictwa]], należącego do [[Nadleśnictwo Nidzica|Nadleśnictwa Nidzica]].
 
<br/>
 
<br/>
 
+
==Kultura==
===Kultura===
+
Z miejscowością związane są [[lkwim:Międzynarodowe Warsztaty Plastyczne „Sztuka Łączy i Łagodzi Obyczaje” Łyna|Międzynarodowe Warsztaty Plastyczne „Sztuka Łączy i Łagodzi Obyczaje”]].
 
 
W Łynie działa szkoła podstawowa a w pobliżu wsi mieści się rezerwat przyrody Źródła Rzeki Łyny - miejsce, w którym wiele płynących strumieni daje początek rzece Łynie.
 
 
 
<br/>
 
 
 
=== Ludzie związani z miejscowością: ===
 
 
 
Z miejscowością związana jest postać pastora [[Marcina Świetlickiego]].  
 
 
<br/>
 
<br/>
 
+
==Edukacja==
=== Zabytki: ===
+
W Łynie działa [[Szkoła Podstawowa w Łynie |Szkoła Podstawowa im. prof. Romana Kobendzy]]
Ponadto na terenie wsi znajdują się następujące zabytki: kościół z 1726 r. z drewnianą wieżą zakończoną barokowym chełmem, szkoła, dawna gospoda z zajazdem, mały cmentarz z I wojny światowej, cmentarz ewangelicki z końca XIX w., cmentarz parafii rzymskokatolickiej oraz aleje przydrożne.
 
 
 
[[File:Łyna Kościół1.jpg|200pxthumb|Kościół w Łynie, źródło: www.mojemazury.pl, 12.09.2013.]]
 
 
 
 
<br/>
 
<br/>
 
+
==Religia==
=== Bibliografia: ===
+
We wsi znajduje się siedziba [[Parafia pw. Niepokalanego Serca Maryi Panny w Łynie |parafii rzymskokatolickiej pw. Niepokalanego Serca Maryi Panny]].
 
 
Kujawski Wojciech,''Łyna - Wadąg. Szlak wodny'', Olsztyn 2013, 447 ss.
 
 
 
''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. V, Warszawa, 1884, 960 ss. 
 
 
 
Wijaczka Jacek, ''Dzieje wsi do końca XVIII wieku'', [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
<br/>
 
<br/>
 +
== Ludzie związani z miejscowością==
 +
*[[lkwim:Jadwiga Bardyszewska|Jadwiga Bardyszewska]] (ur. 1954) – artystka plastyk (rzeźba, rysunek, malarstwo olejne), pedagog.
 +
*[[Jan Radomski]] (zm. ok. 1572) – pastor, korektor, tłumacz, proboszcz w Łynie.
 +
*Z miejscowością związana jest postać pastora [[Marcin Świetlicki |Marcina Świetlickiego]].
 +
*W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest [[Elżbieta Brodacka]].
 +
== Zabytki==
 +
Na terenie wsi znajdują się następujące zabytki: [[Kościół pw. Niepokalanego Serca Maryi Panny w Łynie| kościół]] z 1726 r. z drewnianą wieżą zakończoną barokowym hełmem, dawna gospoda z zajazdem, mały cmentarz z I wojny światowej, cmentarz ewangelicki z końca XIX w., cmentarz parafii rzymskokatolickiej.
 +
== Bibliografia==
 +
#Kujawski Wojciech, ''Łyna - Wadąg. Szlak wodny'', Olsztyn 2013, 447 ss.  <br/>
 +
''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. V, Warszawa, 1884, 960 ss.
 +
#Wijaczka Jacek, ''Dzieje wsi do końca XVIII wieku'', [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165–202.
  
 +
==Przypisy==
 +
<references/>
 
== Zobacz też ==
 
== Zobacz też ==
Rezerwat Źródła Rzeki Łyny - http://www.museo.pl/content/view/1337/461/.
+
Rezerwat Źródła Rzeki Łyny - [http://www.museo.pl/content/view/1337/461/ museo.pl].
 
 
 
<br/>
 
<br/>
  
[[Kategoria: Miejscowość]]
+
[[Kategoria: Powiat nidzicki]]
[[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 11:09, 3 wrz 2013 (CEST)
+
[[Kategoria: Nidzica (gmina miejsko-wiejska)]]
 +
[[Kategoria: Wsie sołeckie]]
 +
[[Kategoria: 1301-1400]]

Aktualna wersja na dzień 08:08, 13 wrz 2017

Łyna

Kościół w ŁynieFot.: © Mieczysław Wieliczko
Kościół w Łynie
Fot.: © Mieczysław Wieliczko
Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat nidzicki
Gmina Nidzica
Sołectwo Łyna
Liczba ludności (2009) 247
Strefa numeracyjna (+48) 89
Kod pocztowy 13 - 100 Nidzica
Tablice rejestracyjne NNI
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Łyna
Łyna
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Łyna
Łyna
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Zobacz też Rzeka Łyna

Łyna – (Lana, Liny, niem. Lahna, od 1938 r. Allendorf) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Funkcję sołtysa pełni Elżbieta Brodacka. [1]

Charakterystyka fizjograficzna

W pobliżu wsi mieści się rezerwat przyrody "Rzeki Łyny" - miejsce, w którym wiele płynących strumieni daje początek rzece Łynie. Na terenie miejscowości występuje ciągłe cofanie się źródeł rzeki Łyny. Ponadto miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez Obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca Obszar Europy Zachodniej od Obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19 000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne: żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.

Dzieje miejscowości

W 1387 r. komtur ostródzki nadał młyn Henrykowi z Reszek. Oprócz młyna Henryk otrzymał 7 łanów, 7 mórg i 150 prętów ziemi na prawie chełmińskim. Dokładna data lokacji wsi nie jest znana.

W 1414 r. istniał we wsi drewniany kościół, który w 1527 r. został przejęty przez protestantów. W 1532 r. książę Albrecht nadał Heinrichowi Landskronowi 12 łanów ziemi na prawie magdeburskim. Albrecht zezwolił na połów ryb w Jeziorze Orłowskim. Następnie 1557 r. książę Albrecht przekazał staroście nidzickiemu Rufowi Kobierzyckiemu i jego bratu Sebastyanowi wieś Łynę o powierzchni 60 włók. Bracia otrzymali prawo połowu ryb w Jeziorze Omulew i Jeziorze Czarne oraz w Jeziorku Dłużek. W 1565 r. 26 łanów wsi należało do Hansa Kostki.

W XVI w. miejscowość należała do polskich rodzin szlachecki: Chmielewskich, a po 1644 r. do Krasińskich, Michałowskich, Węgierskich. W 1620 r. sekretarz królewski Stefan Sadorski, w zamian za 20 włók w Zagrzewie i 2401 grzywien, otrzymał 19 włók w Łynie. W I poł. XVII w. w Łynie działały dwa młyny – zbożowy i foluszny. Foluszny spłonął w trakcie potopu szwedzkiego, ale został odbudowany przez sukienników.

W 1654 r. elektor pruski Fryderyk Wilhelm nadał wieś Christophowi Finck von Finckenstein. W 1680 r. teren wsi zajmował obszar 60 łanów. W latach 1725–1726 w Łynie wybudowano nowy kościół. W 1751 r. Łyna należała do porucznika von der Oelsnitz. W 1782 r. we wsi gospodarowało 8 chłopów, a Oelsnitz miał 26 łanów, zaś hrabia Czapski 18 łanów. W tym samym roku właścicielem młynów był Friedrich Augustin. W 1857 r. właścicielem Łyny był kapitan von Kornatzki, a po nim majątek przeją Adolf Ruben. W tym okresie miejscowość obejmowała powierzchnię 439 ha. We wsi znajdowała się również gorzelnia i wapiennik. W 1818 r. we wsi było 27 domów. W 1890 r., zaś funkcjonowało 40 domów. W 1871 r. we wsi było 283 ewangelików i 24 katolików. W tym okresie w dobrach rycerskich Łyny znajdowały się 342 ha ziemi ornej, w tym we wsi było 10 ha łąk, 36 ha pastwisk, 41 ha lasów i 9 ha nieużytków. W 1866 r. do parafii ewangelickiej należało 1735 Polaków i 124 Niemców. W 1878 r. znajdowało się we wsi: 1910 Polaków i 112 Niemców.

Na początku XX w. gminę sołecką Łyna tworzyły dwie osady: Łyna i Allendorf – powstała na gruntach majątku Łyna, lokowanego w 1426 r. Wieś ukształtowała się wzdłuż rzeki Łyny.

W dniach 23-28 sierpnia 1914 r. toczyła się bitwa między wojskami niemieckimi i rosyjskimi określana jako bitwa pod Frąknowem, Łyną i Orłowem. [2]. Położona wysoko wieś Łyna stanowiła dla armii niemieckiej dogodny punkt obronny. Okopy obsadziła 2. i 4. kompania elitarnego 1. Batalionu Strzelców ze Szczytna im. hr. Yorcka. Celny ostrzał trzymał rosyjskie wojska na dystans. Jednak Rosjanie pokonali opór zmuszając obrońców do wycofania się i obsadzenia domów we wsi. W desperackiej obronie zginął dowódca - kapitan Bergemann. Część Niemców zdołała uciec do własnych oddziałów. Na cmentarzu pochowano ofiary bitwy: 54 żołnierzy armi niemieckiej oraz 89 żołnierzy armi rosyjskiej.[3]

Gospodarka

We wsi znajduje się przystanek autobusowy, tartak, sklep, zakład wielobranżowy, firma budowlana, a także siedziba leśnictwa, należącego do Nadleśnictwa Nidzica.

Kultura

Z miejscowością związane są Międzynarodowe Warsztaty Plastyczne „Sztuka Łączy i Łagodzi Obyczaje”.

Edukacja

W Łynie działa Szkoła Podstawowa im. prof. Romana Kobendzy.

Religia

We wsi znajduje się siedziba parafii rzymskokatolickiej pw. Niepokalanego Serca Maryi Panny.

Ludzie związani z miejscowością

Zabytki

Na terenie wsi znajdują się następujące zabytki: kościół z 1726 r. z drewnianą wieżą zakończoną barokowym hełmem, dawna gospoda z zajazdem, mały cmentarz z I wojny światowej, cmentarz ewangelicki z końca XIX w., cmentarz parafii rzymskokatolickiej.

Bibliografia

  1. Kujawski Wojciech, Łyna - Wadąg. Szlak wodny, Olsztyn 2013, 447 ss.

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. V, Warszawa, 1884, 960 ss.

  1. Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165–202.

Przypisy

Zobacz też

Rezerwat Źródła Rzeki Łyny - museo.pl.