Alfons Miedzianowski

Alfons Miedzianowski
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1912r. Grudziądz
Data i miejsce śmierci	27 maja 1992r. Olsztyn
Miejsce spoczynku	cmentarz komunalny w Olsztynie
Zawód	lekarz

Alfons Miedzianowski – ur. 7 stycznia 1912r. w Grudziądzu, s. Jana i Julianny z d. Schultz.Zmarł 26 maja 1992r.

Życiorys

Szkoła i wykształcenie

Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1930r. po ukończeniu Gimnazjum Klasycznego w Grudziądzu. Studiował na Wydziale Lekarskim UP w latach 1930-1936. Dyplom lekarza otrzymał 1 lipca 1938r.

Praca

Od 5 roku studiów pracował w Zakładzie Anatomii Patologicznej UP jako młodszy asystent a także w Katedrze Chirurgii Szczękowej. Od 27 września 1936r. do 26 marca 1937r. został powołany do Centrum Wyszkolenia Sanitarnego Szkoły Podchorążych Rezerwy w Warszawie, a po jej ukończeniu otrzymał przydział do 4 pułku lotniczego w Toruniu. Od 1 stycznia 1938r. odbywał staż w Szpitalu Miejskim w Toruniu i Szpitalu Miejskim w Bydgoszczy. Pod koniec sierpnia 1939r. został zmobilizowany jako lekarz 4 pułku lotniczego w Toruniu i w tym charakterze uczestniczył w kampanii wrześniowej. Był internowany na Węgrzech w Kisbodak Tabor, sprawując opiekę lekarską nad 2500 żołnierzy. Wiosną 1940r. przedostał się do Aten, a następnie do Libanu gdzie wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Pracował w tejże jako lekarz w Syrii, Palestynie i Tobruku. Brał udział w bitwie pod El-Ghazala gdzie 10 lutego 1942r został ranny. Ewakuowany do szpitala w Aleksandrii zakończył czynną służbę wojskową. Po powrocie do zdrowia pracował na Bliskim Wschodzie w Polskim Szpitalu nr 1, w 22 Indyjskim Ogólnym Szpitalu Wojennym i w 8 Polskim Szpitalu Wojennym. Wrócił do Polski 27 sierpnia 1947r. Od 15 grudnia 1947r. Do 31 lipca 1952r. pracował w Szpitalu w Wyrzysku. Następnie przeniósł się do Olsztyna i objął ordynaturę na oddziale wewnętrznym Szpitalu Wojewódzkim. Na emeryturę przeszedł w roku 1968, jednakże do roku 1988 nadal pracował jako kierownik Poradni Chorób Wewnętrznych i Pracowni Elektrokardiograficznej w Przychodni WSZ. Był specjalistą II st. z chorób wewnętrznych, ftyzjatrii i reumatologii.

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

Posiadał odznaczenia za obronę Tobruku, Gwiazda Afryki, Złoty KZ, Krzyż Kawalerski OOP. Był przewodniczącym Oddziału Olsztyńskiego PTL oraz TIP.

Bibliografia biograficzna

Bednarski Z. Rocznik Medyczny Tom V Volumen I s. 106, Olsztyn 1997.